"NN sobie próbuje przypomnieć słowa modlitwy"

Utwór jest wizją postindustrialnego, zdehumanizowanego i utopijnego społeczeństwa polski czasów komunizmu. Wizją, która tak naprawdę miała miejsce.

Ludzie przestawieni w wierszy byli wypłukani ze wszelkich uczuć, liczyła się dla nich codzienność. Dlatego w imię godnego materialnie życia i bytu musieli się wyrzec swojej wiary, a przynajmniej zapomnieć o niej. Jest to oczywiste, kiedy prześledzimy działania polskich władz komunistycznych.

Sądzę, że NN należał do tych osób, bo próbował przecież przypomnieć sobie słowa modlitwy "Ojcze Nasz...". W istocie wypowiedział ją zupełnie zdeformowaną, nie mającą nic wspólnego z oryginałem. NN wzywa w niej Boga do reakcji. Widzi postępującą degenerację społeczeństwa. Sądzi, że jedynym środkiem aby temu zapobiec jest wiara. Chcąc uargumentować swoje prośby podaje konkretne przykłady ludzi, którzy "jeszcze się nie przebudzili". NN szydzi również z władzy za pomocą ukrytych sprytnie eufemizmów.

Dead Can Dance - Aion

Recenzja płyty, która pojawiła się w wrześniowym "Spodławku" (z 2009 roku)

Najnowszym wydaniem muzycznym, z jakim miałem do czynienia jest AION, szósty album grupy muzycznej Dead Can Dance, (założonej z inicjatywy Australijki Lisy Gerrard oraz Brytyjczyka Brendana Perry'ego) wydany w 1990 roku, różni się diametralnie od poprzednich longplayów, bo zabiera nas w mroczne i posępne klimaty wieków ciemnych średniowiecza. Od razu zaznaczam, że nie jest to muzyka kościelna – faktycznie, od pierwszego utworu pojawia się chór na kształt chorału wraz z organami, ale okraszanie tego mianem muzyki sakralnej równa się z idiotyzmem (co mogłem zaobserwować na pewnym osobniku) W rzeczywistości, AION to połączenie relaksującego ambientu, tajemniczego ethereal’u z muzyką dawną na czele…

Spójrzmy na okładkę, która już na pierwszy rzut oka budzi zainteresowanie. Jest to fragment tryptyku Ogród ziemskich rozkoszy holenderskiego malarza Hieronima Boscha, swym stylem, dobrze obrazujący to, co będziemy mogli usłyszeć uruchomiając kompakt.

Trudno jest zrozumieć AION po pierwszym odsłuchaniu, zwłaszcza, jeśli ma się płytkie wyobrażenia o muzyce. Od samego początku do końca doskwiera nam ten szczególny, średniowieczny charakter, który trudno opisać słowami, co może wywoływać negatywne emocje u słuchacza. Melancholijne, wolne, aczkolwiek rytmiczne i relaksujące kompozycję zachodzą w pamięć już od pierwszego odsłuchania. Ważnym aspektem tego wydania jest niepowtarzalny, brzmiący jak nie z tej ziemi głos Lisy. Tekstów jako takich nie ma (Gerrard śpiewa swoim własnym „językiem”). Wyjątkowo nie przypadł mi do gustu wokal pana Brendana, gdyż powinien wraz z łagodną linią melodyczną relaksować, a nie rozdrażniać umysł.

Reasumując, album zrobił na mnie ogromne wrażenie. Polecam tą płytę na długie i deszczowe jesienne wieczory. Za każdym razem przeniesiecie się w mistyczny świat uczuć, a taką wyprawę zapamiętacie na długo…

Ciekawe utwory:The song of the Sibyl; Radharc.
Dla kogo: Dla tych, którzy nie stronią od eksperymentów muzycznych

"Poetyckie wizje", czyli wypracowanie z polskiego

Sądzę, że oba wiersze ("Przypowieśc" i "Przesuwa się, przegwieżdża" łączy wspólna tematyka wizji stworzenia świata. Podobny jest nastrój, pełen swojskiej idylliczności, a jednocześnie tajemnicy.
A co je różni?
Utwór Baczyńskiego jest typowym wierszem, z typową dla tego gatunku budową: zwrotkami, wersami, rymami... Pisząc wiersz, poeta zasięgnął do Biblii - niewyczerpalnej "studni bez dna" motywów. Wypełnił go mnóstwem różnorodnych środków stylistycznych.
Z kolei "Przesuwa się, przegwieżdża" to wiersz awangardowy. Wyróżnia się nietypową budową i językiem charakterystycznym dla Białoszewskiego. Przedstawia tą samą treśc co "Przypowieśc", tyle, że w bardziej intymny, osobisty sposób. Nie uświadczymy tu bowiem biblijnego patosu, ani niczego innego, co przywodzi na myśl tą świętą księgę. Wszystko dzieje się z perspektywy okna. Białoszewski zawarł w wierszu maksimum treści w minimum środków wyrazu.

---
Wypracowanie traktuje o różnicach i podobieństwach w wierszach "Przypowieśc" i "Przesuwa się, przegwieżdża". Trochę to dziwne, że daję szkolne wypracowania jako felieton, nieprawdaż?